چند نامه به شاعری جوان

تکه‌هایی از کتابِ چند نامه به شاعری جوان .

چند نامه به شاعری جوان .

از من می‌پرسید که شعرهای شما خوب است یا نه؟
این نکته را از من می‌پرسید حال آن‌که پیش از من از دیگران پرسیده‌اید، شعرهای خود را به مجله‌ها می‌فرستید و آن‌ها را با شعر دیگران می‌سنجید،
و چون بعضی روزنامه‌ها از نشرِ مشق‌های شما خودداری می‌کنند،
غمگین می‌شوید!
از این پس، چون به من اجازه داده‌اید که شما را راهنمایی کنم، تمنّا دارم که از همۀ این کارها خودداری کنید. نظرِ شما به خارج متوجه شده و همین نکته است که به‌خصوص باید از آن بپرهیزید.
هیچ‌کس نمی‌تواند شما را پند بدهد یا راهنمایی کند، هیچ‌کس!
برای رسیدن به مقصود، یک راه بیش‌تر نیست. در خود فرو بروید و احتیاجی را که موجبِ نوشتنِ شماست جست‌وجو کنید.
ببینید که آیا این امر در ژرفی‌های دلِ شما ریشه دارد؟
از تهِ دل پیشِِ خود اعتراف کنید که اگر شما را از نوشتن باز می‌داشتند، می‌مردید؟ اگر می توانید پیشِ چنین پرسشِ متینی، دلیرانه بایستید و به سادگی و جرأت بگویید: «آری ناگزیرم»؛ آنگاه زندگانی خود را بر وفقِِ این احتیاج مرتب کنید. زندگانیِ شما تا بیهوده‌ترین و تهی‌ترین دمِ آن، باید نشانه و شاهدِ چنین شوقی باشد. پس به طبیعت نزدیک شوید… به گمانِ من برای آن‌که کسی از نویسندگی چشم بپوشد، همین بس است که بداند بی‌نوشتن هم می‌تواند زندگی کند…
مرادِ من از این گفتار آن بوده است که شما را نصیحت کنم تا بدان‌گونه که طبیعت شما را می‌پرورد برویید.

(از نامۀ نخستین، صص 26 -30)

***
از شما تمنّایی دارم. کتاب‌ها و مقالاتی را که دربارۀ اصولِ هنر یا انتقاد نوشته‌اند تا می‌توانید کم‌تر بخوانید. زیرا این نوشته‌ها یا نتیجۀ فکرهای محدود و جامدی است که از فرطِ افسردگی دور از ذوقِ هنرند، و یا عبارت پردازی‌های استادانه‌ای ست.
یک روز عقیده‌ای در این نوشته‌ها قانونِ کلّی می‌شود، و روز دیگرِ عقیده‌ای مخالف آن.
آثار هنری خلوتیان‌اند و برای آشنایی با ایشان، هیچ وسیله‌ای بدتر از انتقاد نیست.
عشق است و بس که می‌تواند این آثار را دریابد، نگه دارد، و دربارۀ آن‌ها عادلانه حکم کند. همیشه دلِ خود را، مقابلِ این شرح‌ها و بحث‌ها و مقدمه نویسی‌ها حاکم قرار دهید.

(از نامۀ سوم، ص 33)

(ترجمۀ پرویز ناتل خانلری، انتشارات معین، چاپ ششم، 1391)
23 فروردین 99

مجلهٔ ادبی «نوپا» با رویکردی تازه در پی کشف استعدادهای شناخته نشده در عرصهٔ ادبیات می‌رود و شعرها و داستان‌ها را همراه با نقد منتشر می‌کند. مجلهٔ نوپا به سردبیری مجتبا نریمان در کنار انتشار مطالب ادبی، سعی دارد در شناخت شعر و داستان‌هایی که، دور از هرگونه حشو و زوایدِ تبلیغاتی و گذرا، ارزش ادبی و هنری دارند، به مخاطبان خود کمک کند و به آسیب‌شناسی ضعف‌ها و علل سقوطِ برخی جریانات ادبی بپردازد.