بخشی از داستان «خودکار بیک محمدعلی»

محمدعلی خودکاری محبوب داشت. یک روز توی دراگ استور پیدایش کرد. ویژگی خاصی نداشت-فقط یک خودکار ساده بود، با بدنه‌ای از پلاستیکِ شفاف و یک سرِ پلاستیکیِ آبی هم داشت. محمدعلی این خودکار را زمانی پیدا کرد که از صحنۀ مشت‌زنی دور بود و از شرکت در هر مسابقه‌ای محرومش کرده بود. پروندۀ تمرد او در مقابل اعزام به ویتنام و شرکت در جنگ، در دیوان عالی در جریان بود. درنتیجۀ این محرومیت، علی کلی وقت صرف پیاده‌روی می‌کرد. یک روز دمِ فروشگاهی ایستاد که آدامس بخرد و داخل دراگ استور یک خودکار دید. خودکاری بود مثل باقی خودکارها. اما این یکی چشمش را گرفت.
علی خودکار را برداشت و در دست گرفت. دستش خیلی گنده بود و خودکار ریز به‌نظر می‌رسید. اما از حس این‌که توی دستش جا خوش کرده بود خوشش آمد. قلم را که در دست گرفت، فکری به سرش زد.
محمدعلی فکر کرد، یعنی می‌شود یک کتاب بنویسم؟

بخشی از داستان «خودکار بیک محمدعلی»

نوشتهٔ بن لوری
ترجمۀ اسدالله امرایی
منتشر شده در سومین شمارهٔ مجلهٔ ادبیِ «نوپا»

 

 

 

 

 

---

مجلهٔ ادبی «نوپا» با رویکردی تازه در پی کشف استعدادهای شناخته نشده در عرصهٔ ادبیات می‌رود و شعرها و داستان‌ها را همراه با نقد منتشر می‌کند. مجلهٔ نوپا به سردبیری مجتبا نریمان در کنار انتشار مطالب ادبی، سعی دارد در شناخت شعر و داستان‌هایی که، دور از هرگونه حشو و زوایدِ تبلیغاتی و گذرا، ارزش ادبی و هنری دارند، به مخاطبان خود کمک کند و به آسیب‌شناسی ضعف‌ها و علل سقوطِ برخی جریانات ادبی بپردازد.

---

 

استادم!

 

دکتر باطنی بودن خیلی خوب است، مگر نه؟ «زال» شاهنامه بودن، خیلی خوب است، مگر نه؟ کسی که هیچ‌گاه اشتباه نمی‌کند. می‌دانم که سیمرغتان همیشه نگهبانتان بود. دست این سیمرغ را می‌بوسم. اگر حضور این بانو را هم به حساب اتفاق و تصادف می‌گذارید، از ته دل می‌گویم که زندگی‌تان پر از اتفاقهای خوب است.

استادم!
خوشحالم که قرار نیست حرف دلم را روبه‌روی‌تان بگویم. هر بار که حرفی دربارۀتان زده‌ام، بعد اخم کرده‌اید و گفته‌اید که مزخرف نگویم؛ ولی آنچه شما بی‌ارزش و پوچ می‌دانید، تعبیری است که من از آسمان دارم. در چند سالی که برایمان معلمی کردید، کم شاگرد نداشتید. امروز تمام آن شاگردها، معلم‌اند. همۀشان را نتوانستید مانند خودتان تحویل دهید. خلق‌وخویمان فرق می‌کند. لابد از شما الگو نگرفته‌اند؛ ولی همان‌هایی را که دوست دارم و برایشان احترام قائلم، همان‌هایی‌اند که مانند شما شده‌اند. آزاد، رها از تمامی پله‌ها، فقط معلم؛ و ایستاده!

استادم!
یادمان داده‌اید که علم کبر نمی‌آورد. انسان بودن مهم است و بس. می‌دانم که با تقلید از شما، حتی به نیمۀ این راه نرسیده‌ام. همیشه برایم زال بی‌اشتباهی بوده‌اید که هزار پله بالاتر، به روی سکوی معرفت نشسته است. نفسم بند آمده است. پله‌ها تمامی ندارند. تنها می‌ماند که از همین پایین پایین دستتان را ببوسم که همیشه الگو بوده‌اید.

کوروش صفوی

به نقل از:
[دفترچۀ بیست‌و‌هفتمین جایزۀ ادبی و تاریخی بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار، اهداشده به دانشمند برجسته شادروان محمدرضا باطنی، ص ۳۱]

 

 

 

 

 

 

 

 

---

مجلهٔ ادبی «نوپا» با رویکردی تازه در پی کشف استعدادهای شناخته نشده در عرصهٔ ادبیات می‌رود و شعرها و داستان‌ها را همراه با نقد منتشر می‌کند. مجلهٔ نوپا به سردبیری مجتبا نریمان در کنار انتشار مطالب ادبی، سعی دارد در شناخت شعر و داستان‌هایی که، دور از هرگونه حشو و زوایدِ تبلیغاتی و گذرا، ارزش ادبی و هنری دارند، به مخاطبان خود کمک کند و به آسیب‌شناسی ضعف‌ها و علل سقوطِ برخی جریانات ادبی بپردازد.

---

 

ترجمهٔ انگلیسی مجموعه‌داستان «روباه شنی»

ترجمهٔ انگلیسی مجموعه‌داستان «روباه شنی» نوشتهٔ محمد کشاورز که در ایران توسط نشر چشمه به چاپ رسید، با نام داستانی دیگر از همین مجموعه: «ساعت هشت شب میدان آرژانتین» منتشر شد.

 

 

 

 

 

 

 

---

مجلهٔ ادبی «نوپا» با رویکردی تازه در پی کشف استعدادهای شناخته نشده در عرصهٔ ادبیات می‌رود و شعرها و داستان‌ها را همراه با نقد منتشر می‌کند. مجلهٔ نوپا به سردبیری مجتبا نریمان در کنار انتشار مطالب ادبی، سعی دارد در شناخت شعر و داستان‌هایی که، دور از هرگونه حشو و زوایدِ تبلیغاتی و گذرا، ارزش ادبی و هنری دارند، به مخاطبان خود کمک کند و به آسیب‌شناسی ضعف‌ها و علل سقوطِ برخی جریانات ادبی بپردازد.

---