صمد بهرنگی یا ساعدی را خواندهای؟
در زندان اوین پاسبانی بود آذربایجانی که نصف وقت کار میکرد. روزی که غلامحسین ساعدی را شلاق زده بودند، برای اینکه پاهایش ورم نکند، این پاسبان آنها را ماساژ میداد. غلامحسین را نمیشناخت و فقط میدانست که دکتر است.از او میپرسد: تو چه کار کردهای که اینطور تو را زدهاند؟ صمد بهرنگی یا ساعدی را خواندهای؟
از کتاب خاطرات مصطفی خلجی از دوران زندان خود در زمان شاه
پرتره غلامحسین ساعدی
اثر هانیبال الخاص
غلامحسین ساعدی (زادهٔ ۲۴ دی ۱۳۱۴، تبریز – درگذشتهٔ ۲ آذر ۱۳۶۴، پاریس) با نام مستعارِ گوهرِ مراد، پزشک و نویسنده پُرآوازه ایرانی بود. ساعدی نمایشنامه نیز مینوشت و با بهرام بیضایی و اکبر رادی از نامدارترین نمایشنامهنویسان زبان فارسی بهشمار میرود. براساس شاهکار او گاو فیلم مشهوری به همین نام ساخته شدهاست.او گرایش سیاسی به سازمان مجاهدین خلق داشت.
ساعدی در ادبیات و اندیشهٔ سیاسی از پیروان جلال آل احمد بهشمار میرفت؛ و از اوایل تشکیل کانون نویسندگان ایران بدان پیوست؛ ولی عمرش دیری نپایید، پس از انقلاب ۱۳۵۷ از راهِ پاکستان به فرانسه گریخت، و سال ۱۳۶۴ در پاریس جان سپرد، و در گورستان پرلاشز، با تشییع جمع بزرگی از ایرانیان پاریس، به خاک سپرده شد.
مجلهٔ ادبی «نوپا» با رویکردی تازه در پی کشف استعدادهای شناخته نشده در عرصهٔ ادبیات میرود و شعرها و داستانها را همراه با نقد منتشر میکند. مجلهٔ نوپا به سردبیری مجتبا نریمان در کنار انتشار مطالب ادبی، سعی دارد در شناخت شعر و داستانهایی که، دور از هرگونه حشو و زوایدِ تبلیغاتی و گذرا، ارزش ادبی و هنری دارند، به مخاطبان خود کمک کند و به آسیبشناسی ضعفها و علل سقوطِ برخی جریانات ادبی بپردازد.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.